Category Archives: 5. ජන්තු සූත්රය.
5. ජන්තු සූත්රය.
1. මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් සමයෙක කොසොල් රට හිමවත් පෙදෙස ආරණ්ය කුටියෙක බොහෝ භික්ෂූහු උඩඟුව, ඔසවාගත් මානනළ ඇතිව, චපලව, පාත්ර.්ර සිවුරු සැරසීමෙහි යෙදුණෝව, මුඛරිව, කටට ආ ආවක් දොඩනසුලුව, මුළාවූ සිහි ඇතිව, ප්රඥායෙන් වෙන්ව, නොඑකඟ සිතැතිව, වෙසෙති. 2. එකල්හි වනාහි ජන්තු නම් දෙව්පුත් ඒ පසළොස්වක් පොහෝදා ඒ භික්ෂූන් කරා පැමිණියේය. පැමිණ, ඒ භික්ෂූන්ට ගාථාවලින් …
